Vraag je je ook af hoe NMLK zorgt voor al die mooie ontmoetingen? Waar mensen écht contact met elkaar maken, die elkaar niet eerder ontmoet hebben? Ligt het aan de locatie, de aard van de activiteit, de leeftijdsopbouw of de regio waar het georganiseerd wordt? Ik denk dat het voor sommigen -zoals bij mij- aan "the human-touch" ligt. Aandacht hebben voor elkaar dus. Niet wegkijken, niet uitsluiten. Maar wel insluiten, verwelkomen en aankijken. Die ander écht zien. Luisteren. Want, dat is wat we uiteindelijk allemaal willen: menselijk contact. Verbinding. Zeker als je er vrijwillig voor kiest om ergens te zijn, met mensen die je nog niet of nauwelijks kent. Als organisator van NMLK-events, maak ik dit altijd mee. Ik heb al vóór de betreffende activiteit mailcontact met de deelnemers. En op zo'n dag/avond begroet ik ze persoonlijk en heet ik ze welkom. Omdat het fijn is, omdat het warm en hartelijk is. Omdat het menselijk is. Omdat elk mens een mooi, bijzonder, ontroerend of blikverruimend verhaal te vertellen heeft. Tenminste als je ernaar luisteren wilt. Dat zag ik ook bij de nieuwjaarsborrel in de Jopenkerk in Haarlem die ik begin januari organiseerde. Ik begroette die avond zoals voor mij gewoonlijk -bijna- 42 aanwezigen met een kus en een omhelzing. Vanuit mijn hart. Omdat het kan. Omdat ik dat bén. Ook al kende ik velen ervan nog niet. Sommigen deinsden bijna onbewust even terug. Want hé, dat zijn we in Nederland niet zo gewend. Wat voor mij als geboren en getogen Zuid-Europese wel een vanzelfsprekendheid is. Het werd een oergezellige avond, waarin niemand aan de kant stond, waar mooie gesprekken werden gevoerd. En het mooiste kwam aan het eind van de avond. Bijna iedereen kwam persoonlijk afscheid van mij nemen. Met een zoen en een hele stevige omhelzing. De stevigste omhelzingen kwamen van degenen die aan het begin van de avond juist terugdeinsden. Het was warm, mooi, prachtig, want ó zo gemeend en hartelijk! Na zo'n avond ga ik met een grote glimlach om mijn mond en licht in mijn hart naar huis. En ik vind het mooi dat ik veel van deze mensen regelmatig weer tegenkom bij verschillende NMLK-events. En ik zie dat hartelijkheid echt besmettelijk is! Dit is hoe het bij mij werkt/voelt. Herken je hier iets van jezelf in?
Wat maakt een samenkomst bij NMLK voor jou mooi/bijzonder? En wat maakt het dat je een volgende keer weer deel gaat nemen aan events van die ene bepaalde organisator?
donderdag 16 februariNMLK redactie
